اولین اقدامی که به استفاده باربری در اصفهان از فضای بارگیری می پردازد، بدیهی است که ظرفیت حمل و نقل ریلی را با تقاضای واقعی یا حداقل تقاضای تخمینی تطبیق دهد. این معیار به تعداد حرکت ها و تعداد واگن ها در هر قطار، همانطور که توسط نوزیک و مورلوک [50] مدل شده است، توجه می کند، و ظرفیت مسیر و ترمینال را که توسط کوزان [51] توضیح داده شده است، در نظر نمی گیرد، زیرا ظرفیت دومی است. در سطح تصمیم عملیاتی باربری در اصفهان ثابت شده است.
